قال رسول الله صلی الله علیه و آله : طوبى لِمَن طالَ عُمرُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ فَحَسُنَ مُنقَلَبُهُ … [ بحارالأنوار، ج 66، ص 400، ح 95 / آمالی ص 111 ]

 طول عمر نعمتی است از سوی خدای متعال مشروط بر این که با حُسنِ عمل (و کار نیک) همراه باشد. فرصتی برای انسان است تا بتواند فراورده های بیشتری را از ساعات عمر برای زندگیِ جاوید و دائم خود کسب بکند. در دعای شریف مکارم الاخلاق می فرماید : وَ عَمِّرْنِی مَا كَانَ عُمُرِی بِذْلَةً فِی طَاعَتِكَ؛ عمر طولانی ، آن وقت مطلوب است که مبذولِ طاعت الهی باشد… اما اگر بنا باشد که از ساعات عمر ما شیطان استفاده بکند و ما بشویم آلت دستِ شیطان ، این عمر هرچه کوتاه تر باشد بهتر است. نتیجه این حُسن عمل : فَحَسُنَ مُنقَلَبُهُ است . این هم نکته بسیار مهمی است که عملِ ما ، در کیفیتِ زندگی کردنِ ما تاثیر می گذارد در کیفیتِ رفتنِ ما و در آن چیزی که به سمت آن خواهیم رفت. عاقبت بخیری که ما این قدر در باره اش دعا می کنیم و حرف می زنیم ، می شنویم و می گوییم ، این عاقبت بخیری بخش مهمی مربوط است به عمل ما ، که اگر عمل ، عملِ بدی بود دنباله خودش عاقبتِ سوء را می آورد… (بنا بر این) کیفیّتِ رفتن ما از این مرز زندگی و مرگ ، مرز دنیا و آخرت ، کیفیّت رفتنِ ما موکول است به کیفیّت عمل ما ؛ خوب عمل بکنیم ، خوب حرکت خواهیم کرد. بد عمل بکنیم، آن جا عاقبتِ بدی گریبان ما را خواهد گرفت.

[ شرح حدیث از امام خامنه ای مدظلّه العالی در مقدمه درس خارج ، تاریخ 11 / 3 /93]