قال رسول الله صلی الله علیه و آله : للمؤمنِ على المؤمنِ سَبْعَهُ حُقوقٍ واجِبَهٍ لَهُ مِن اللّه ِ عزّ و جلّ ، و اللّه ُ سائلُهُ عَمّا صَنَعَ فيها : الإجْلالُ لَهُ في عَيْنِهِ ، و الوُدُّ لَهُ في صَدرِهِ ، و المُواساهُ لَهُ في مالِهِ ، و أنْ يُحِبَّ لَهُ ما يُحِبُ لنَفْسِهِ، و أنْ يُحرِّمَ غِيبَتَهُ، و أنْ يَعودَهُ في مَرضِ، و يُشَيّعَ جَنازَتَهُ و لا يَقولَ فيهِ بعدَ مَوتِهِ إلاّ خَيرا . ( امالی شیخ صدوق ، ص 85 )

مؤمن را بر مؤمن هفت حقّ است كه خداوند عزّ و جلّ آنها را بر او واجب كرده است و خدا درباره آنها از او بازخواست مى كند؛ وجوبِ این حقوق را بایستی جدی گرفت این ها در واقع تنظیم کنندة روابط اجتماعی در یک جامعه اسلامی هستند. 1- یکی از این حقوق، اجلال یعنی بزرگ داشتن او در چشم خود و برخوردِ احترام آمیز با او(ست). از چه جهت؟ از جهتِ ایمانش. 2- محبت او را در دلِ خودت داشته باشی و به طور طبیعی دوستش بداری. 3- با او در مالِ خودت همراهی کنی . اگر شما پولی در اختیار داری و برادر مومن شما در نهایتِ احتیاج است باید به او کمک کنی چه به صورت قرض باشد یا هبه (این را در این روایت ذکر نفرموده اند.) 4- پشت سر او بدگویی را ممنوع کنی . 5- وقتی مریض شد از او عیادت کنی. 6- بعد از مرگ هم دست از او بر نداریم. جنازه او را تشییع کنیم؛ 7- بعد از مرگش هم از او به نیکی یاد کنیم. ممکن است اعمال و رفتار بد هم داشته باشد ، آنها را نگوییم. ( این ها از فروع سبک زندگی است. )

[ شرح حدیث از امام خامنه ای مدظله العالی در مقدمه درس خارج ، تاریخ 30 / 2/ 93 ]